زندگي مامان و بابا

دختر مهربان و دوست داشتنی ام تولد 8 سالگیت مبارک دلبندم؛ نفسم به نفست بسته ست جانانم ...

کیانم، پسرک خنده رو و پر انرژی من تولد چهار سالگیت مبارک دلبندم عکس مربوط به زمان تولدت هست شیرین مادر   ...

تولدت مبارک رفیق قدیمی برات یه جشن کوچولو گرفتیم .... اما خودت نیومدی این روزها عجیب دلگیرم رفیق، چه دنیایی داریم ما آدما، گفته بودی خدا چشمام رو بگیره روزی که بخوام باعث ناراحتیت بشم، حتما منم همینو یه جور دیگه گفته بودم، ای وای که چه بی مرام و بی معرفتیه روزگار که تکراری و بی معنی می کنه لحظه های با هم بودن رو ...

میم مثل مادر ای زیباترین مخلوق پروردگار روزت مبارک مهربون ترین دختر دنیای مامان ممنونتم از هدیه زیبایی که با دستان کوچولو و پرتوانت برام درست کردی هدیه ای که با دستهای شما ساخته شده باشه بهترین هدیه ست عشق مامان ممنونم که دوست داشتی مامان رو غافلگیر کنی، خدا تو فرشته ی دوست داشتنی رو برا همه مون حفظ کنه پسر گلم از تو هم ممنونم برای جمله قشنگ "لوزت مبالک" که با سخاوت هزار بار نثارم کردی همسر خوبم همیشه قدردان مهربونی های تو هم هستم خدای مهربونم خودت مراقب قلب مهربون دسته گلای من باش ...

کودکان عزیز سرزمینم، دختر و پسر گلم، قرار نبود این طور بشه و می دونم که متاسفانه من هم بی شک سهمی در این اتفاق داشته ام، خدا به خاطر پاکی و بی گناهی شما بهمون رحم کنه .... عکس از تلگرام محمد درویش عزیز : https://t.me/darvishnameh ...

آجی آجی .... آجی آجی .... (دستش رو می زنه توی پیشونی نیکا و باز می گه آجی آجی ....) آبجی نیکا هم داره برای من کتاب می خونه و چند بار توجه نمی کنه و بعد می گه بذار بخونم، کیان کوچکم بر می گرده سمت من و صداش رو آروم  می کنه و میگه :"بیذار آجی صبت بکنه .... آره بیذار آجی صبت بکنه ..." و باز این جمله رو آروم چند بار دیگه برای من تکرار می کنه

روز جمعه صبح با خواب زلزله از خواب بیدار شدم، همه جا خراب شده بود و مردم هر چی داشتن بار زده بودن و داشتن فرار می کردن، مامان یه سری وسایل گذاشت پشت یه ماشین، انگار وانت تویوتا بود، یادم نمیاد چیا بود اما انگار ما هم هر چی می تونستیم برداریم داشتیم بر میداشتیم که با بقیه ی مردم بریم، یه دفعه ماشین راه افتاد و رفت، انگار نه انگار وسایل ما هم اون پشت بود، داشتم می دویدم دنبال ماشین و می گفتم صبر کن وسایل ما هم پشت ماشینه که بیدار شدم، خیلی ترسیده بودم، حس بدبختی و آواره شدن یه شبه ترس تو وجودم انداخته بود، حالم دست خودم نبود، یه حسی بهم می گفت من این خوابو دیدم و این اتفاق میفته، انقدر ترسیده بودم که سریع یه ساک کوچیک برداشتم ببینم چی رو ...

جوراب های بابا رو از پایین چوب لباسی برداشته و صدام میکنه : "وولی ساکس وولی ساکس ...."

حرفهای ما هنوز ناتمام... تا نگاه می کنی: وقت رفتن است بازهم همان حکایت همیشگی !   پیش از آنکه با خبر شوی لحظه ی عزیمت تو ناگزیر می شود   آی... ناگهان چقدر زود دیر می شود! پی نوشت : سالروز مرگ شاعر دوست داشتنی ام قیصر امین پور که مصادف با روز تولد من شد ... شعرهای بی نظیر استاد در این روزهای پاییزی خواندنی ست، روحش شاد ... ...