سال 98 مبارک!

سال 98 در حالی شروع شد که جای خالی آقا جون به شدت حس می شد، امسال خونمون بوی عید نمی داد ...

آقا جون مسافرا از سفر برگشتن، مهمونی ها برگزار شد، هفت سین ها چیده شد و جمع شد ولی تو زیر خروارها خاک خفته بودی، وقتی بودی هم هیچ وقت نشد که باهات درد دل کنم یا گلایه ای از زندگی، اما امسال بدجوری دلم می خواست بودی و به درد دلام گوش می دادی ...

نوه هات هنوزم برات دلتنگی می کنن، کیان از وقتی فهمیده اگه دلتنگی کنه مامان جون گریه می کنه(براش توضیح دادم)، دیگه با خنده و آواز میگه "دلم به آقا جون تنگ شده"

نیکا هم که کمتر پیش میاد دلتنگیش رو با ناراحتی به رومون بیاره، ولی خیلی یاد خاطراتش می کنه، اخلاق خاصی داره که شاید بعضی ها بهش می گن غرور ...

نمی دونم آقا جون، این روزا هیچی سرجای خودش نیست و دل من از همیشه نگران تر و لرزون تر، تو برامون دعا کن ....