دروغ گوها

ما بزرگتر ها وقتی می خوایم به بچه ها چیزهای خوب یاد بدیم همیشه از بدی دروغ گویی می گیم، دروغ گویی و پنهان کاری رو به عنوان خصلت های بسیار بسیار بد معرفی می کنیم، ولی خوبه بدونیم دروغ گویی رو هم مثل خیلی از صفات دیگر، بچه ها از بزرگترهاشون یاد می گیرن، و این میشه که می بینی یک خانواده ای کلا دروغگو هستن، یعنی برای کوچک ترین چیزها دروغ میگن دیگه چه برسه به مسایل مهم، بزرگتر ها حواسشون نیست که بچه شون هم روزی بزرگ میشه و اگه این خصلت در او نهادینه شده باشه اونم میشه سرچشمه ی تربیت بچه هایی که به دروغ عادت دارن، یک پدر دروغگو یا یک مادر دروغگو

پی نوشت :
روزهای بد زندگی رو هم باید قدر دونست چون بهتر تکلیفت با اطرافیانت روشن میشه
می فهمی نه روی کسی میشه حساب کرد و نه توقعی باید از کسی داشت
میشناسی کسانی رو که فقط برای رفع نیازهای خودشون باهات مهربونی می کنن
میفهمی روی بزرگتری و درک هیچ کس حسابی نیست و گاهی سن عقلی هزاری هم که پیر بشی کوچیک و خام می مونه
میشناسی که جانم جانم ها و لبخندهای خیلی ها فقط موقعی هست که ازت کاری می خوان
دستت میاد که این خیال باطل رو برای همیشه چال کنی که کسی بخواد بدونه چته و کاری برای آرامشت انجام بده
میفهمی کسی بی منت قدمی بر نمیداره برات
آدما گاهی انقدر بیرحم هستن که بی هیچ سوالی و بی اینکه بخوان حتی بدونن چت شده زیر پاشون لهت می کنن
این روزهای من برای بار نمی دونم چندم بهم میگه که روی هیچ کسی حساب نکن؛ روی هیچ کسی ...