به هر جایی میشه عادت کرد جز جای خالی

آقا جون بیش از پنجاه روزه که رفتی اما جای خالیت هر روز خاطره هات رو تکرار می کنه ...
کیان هر از گاهی با زبون خودش می گه : "دلم به آقا جون تنگ شده که از پله ها افتاد" و آه می کشه  ...

مامان جون می گفت داشتند با نیکا و کیان تلویزیون نگاه می کردن، انگار برنامه درست کردن یک کاردستی بوده که فقط دستهای یه آقا رو نشون می داده که در حال درست کردن بوده، یه دفعه کیان می گه دستاش شبیه دستهای آقا جونه و بعدش آه می کشه ...

چه کردی با دل ما آقاجون ....
هر روز صبح که میرم اداره دلم می ریزه که جات خالیه و حسرت می خورم که چرا هر روز صبح چند دقیقه ای کنارت ننشستم و دستات رو نبوسیدم ...

راستی آقا جون ببین چقدر درخت بادوم حیاط شکوفه کرده، حیف نیستی که با دوربین همیشگیت عکس بگیری ....